KEMAHIRAN BERTUTUR OLEH LOK JIA YIN PPSIMP BAHASA MELAYU 2
Kemahiran Bertutur
1.0 Pengenalan
Kemahiran bertutur merupakan satu kegiatan melafazkan bunyi-bunyi
bahasa yang dilahirkan daripada alat-alat sebutan. Kemahiran ini juga merupkan
keupayaan seseorang menyampaikan maklumat dengan betul dan berkesan. Bukan itu
sahaja, kemahiran bertutur mempunyai hubungan dengan operasi mental kerana ia merupakan
pengintepretasian ujaran.
Rajah
1 Kemahiran Bertutur
Berdasarkan Rajah 1 di atas, kemahiran bertutur terbahagi kepada empat bahagian iaitu konsep, aspek pertuturan, faktor yang mempengaruhi kemahiran bertutur dan aktiviti bertutur. Dalam aspek pertuturan terbahagi kepada dua bahagian iaitu aspek verbal dan bukan verbal. Selain itu, faktor mempengaruhi pula termasuk faktor fizikal, jantina, kecerdasan, kesihatan, alam sekeliling dan dwibahasa. Seterusnya, aktiviti bertutur termasuk aktiviti berbual, berbincang, bercerita, berbicara, berpidato, berceramah dan berpuisi.
2.0 Konsep Kemahiran
Bertutur
Berdasarkan Rajah 2 di bawah, terdapat beberapa konsep tentang kemahiran bertutur.
Rajah 2 Konsep Kemahiran Bertutur
Konsep kemahiran bertutur ialah gabungan daripada bunyi-bunyi bahasa yang dilafazkan. Proses pertuturan berlaku di peringkat produksi dan berlaku apabila seseorang itu dapat memahami dengan baik apa yang didengarinya. Seseorang Individu dapat meningkatkan kemahiran bertutur berdasarkan pengalaman dan kecerdasan otak. Konsep kemahiran bertutur juga merupakan keupayaan manusia mengujarkan kata-kata. Selain itu, bertutur melibatkan individu berkata-kata atau bercakap. Bertutur juga bermaksud penutur menzahirkan pendapat serta perasaan melalui bunyi bahasa yang bermakna.
2.1 Aspek-aspek pertuturan
Aspek pertuturan merujuk kepada
perkara yang terlibat masa penutur melafazkan suaranya. Kemahiran bertutur
dapat dipertingkatkan jika mengeksploitasi aspek-aspek pertuturan dengan sebaik
mungkin.
Rajah
3 Aspek Pertuturan
Rajah 3 di atas telah menunjukkan aspek
pertuturan dibahagikan kepada dua iaitu aspek verbal dan bukan verbal. Aspek
verbal termasuk sebutan, intonasi, tekanan, jeda, kelancaran, kefasihan dan
tatabahasa.
Sebutan digunakan
adalah untuk mengenal dan membunyikan huruf, suku kata perkataan dan ayat
bahasa. Tujuannya ialah melatih menyebut suku kata dengan jelas dan tepat.
Selain itu, intonasi merupakan keadaan bunyi suara yang menaik, mendatar dan
menurun semasa melafazkan sesuatu ayat. Perbezaan intonasi dapat menentukan
sama ada ayat itu dalam bentuk pernyataan, permintaan, pertanyaan atau seruan.
Tekanan pula ialah bunyi kata yang diucapkan lebih lantang
daripada yang lain atau pengucapan kata yang dikuatkan. Tekanan digunakan bagi
menyampaikan perasaan penutur dengan menandakan keras atau lembut sesuatu
pengucapan. Seterusnya, jeda ialah hentian sebentar dalam ujaran untuk
memisahkan elemen-elemen verbal seperti ayat, perkataan dan rangkai kata. Jeda
yang tidak menentu dalam ujaran boleh menyebabkan pendengar keliru terhadap
maksud yang disampaikan.
Kelancaran pula merupakan keupayaan bertutur dengan baik
dan tidak berlaku masalah atau gangguan semasa bertutur. Selain itu, kefasihan
merupakan keupayaan bertutur dengan teratur dan lancar serta menyebut perkataan
dengan jelas dan tepat. Individu yang bertutura dengan fasih dapat melafazkan
ujaran dengan jelas dan lancar. Tatabahasa pula merujuk kepada sistem pertuturan
yang menggabungkan perkataan untuk membentuk ayat-ayat.
Bahasa tubuh merupakan bahasa komunikasi menghantar dan
menerima maklumat tanpa lisan dan kata-kata. Contoh bahasa tubuh ialah
pandangan mata, mimik muka dan gerakan tangan. Bahasa tubuh boleh mengukukuhkan
hujah yang disampaikan.
2.2 Faktor yang Mempengaruhi kemahiran bertutur
Seseorang tidak dapat bertutur
dengan baik dan lancar adalah disebabkan oleh beberapa faktor. Faktor tersebut
telah mempengaruhi kemahiran bertutur seseorang.
Rajah 4 Faktor Mempengaruhi Kemahiran Bertutur
Berdasarkan
Rajah 4 di atas, terdapat enam faktor yang mempengaruhi kemahiran bertutur
iaitu faktor fizikal, faktor jantina, faktor kecerdasan, faktor alam
sekeliling, faktor dwibahasa dan faktor kesihatan.
Faktor fizikal merupakan kerosakan organ vokal yang
menyebabkan masalah sengau dan sebagainya. Faktor jantina ialah menurut kajian
perempuan lebih dahulu bercakao berbanding lelaki kerana urat saraf pertuturan
mereka berkembang lebih cepat. Selain itu, faktor kecerdasan ialah individu
yang mempunyai kecerdasan yang tinggi mampu menyampaikan buah fikiran dengan
jelas. Faktor kesihatan pula ialah jika seseorang itu sakit berlanjutan sejak
kecil maka dia tidak ada kekuatan untuk berfikir. Faktor dwibahasa pula ialah kanak
dwibahasa lebih lemah bertutur berbanding kanak ekabahasa kerana mereka
mengalami gangguan bahasa ibundanya. Akhirnya, faktor alam sekeliling ialah
latar belakang keluarga akan menyebabkan perhubungan antara ahli keluarga.
Contohnya, keluarga yang sering bergaduh akan menyebabkan anaknya tidak mahu
bercakap.
2.3 Aktiviti yang melibatkan kemahiran bertutur
Berdasarkan Rajah 5 di bawah,
terdapat tujuh aktiviti bertutur iaitu aktiviti berbual, bercerita, berbicara,
berbincang, berpidato, berceramah dan berpuisi.
Rajah 5 Aktiviti Bertutur
Aktiviti berbual dilakukan secara langsung dan tidak
langsung antara satu sama lain. Tujuannya adalah untuk memberikan komen dan
pendapat tentang sesuatu perkara. Selain itu, aktiviti bercerita ialah satu
aktiviti lisan yang menggunakan gaya, suara, mimik muka dan intonasi. Tujuannya
adalah untuk menyampaikan pengajaran atau teladan dan menyuburkan akal dan daya
imaginasi kanak-kanak. Contohnya cerita “Arab dan Kura-kura” menyampaikan
pengajaran kepada agar tidak sombong atas kelebihan diri sendiri.
Aktiviti berbicara ialah aktiviti
bertutur dengan menggunakan ayat-ayat yang sesuai dengan kebolehan untuk
mengemukakan idea secara aktif dan juga memberikan gambaran tentang sesuatu
objek. Seterusnya, aktiviti
berbincang ialah aktiviti berbentuk perbualan dalam kumpulan yang bertujuan
melahirkan nilai bekerjasama dan menggalakkan bertukar pendapat antara satu
sama lain.
Aktiviti berpidato ialah suatu ucapan dengan susunan yang
baik dan disampaikan secara santun, rendah hati dan bersahabat kepada orang
ramai. Tujuannya ialah menyampaikan suatu pemahaman atau informasi semasa
kepada khalayak ramai. Aktiviti berceramah ialah suatu ucapan yang
membicarakan sesuatu seperti bahasa, ekonomi dan agama. Tujuannya adalah untuk memberikan informasi
kepada pendengar agar mengenal suatu hal dan mampu memahami pesan yang ingin
disampaikan.
Akhirnya, aktiviti berpuisi ialah alat pengucapan
fikiran yang terindah dan berkesan. Bentuk puisi ialah pantun, syair, seloka,
gurindam dan sajak. Tujuannya
ialah melatih memahami dan menterjemah bahasa yang mengandungi pelbagai makna dan mempertajamkan
deria rasa terhadap keindahan, kehalusan dan kesenian bahasa.
3.0 Rumusan
Kesimpulannya, kemahiran bertutur sangat penting dalam kehidupan dan perlu kita kuasai kerana kemahiran bertutur merupakan aspek kemahiran lisan yang paling asas. Hal ini demikian kerana penguasaan kemahiran bertutur yang baik mampu memberikan pendapat dengan jelas dan lancar. Oleh itu, masyarakat Malaysia perlu menguasai kemahiran bertutur dengan berkesan. Guru juga haruslah memainkan peranan dalam melatih pelajar supaya mereka dapat menguasai kemahiran ini.
Bahan-bahan video
Bahan video ini dapat membantu murid untuk menguasai kemahiran bertutur.
Rujukan
Husin Fateh Din & Nazariyah Sani. (2012). Bahasa Melayu II Akademik. Penerbitan Multimedia Sdn.Bhd.
Noor Aina Dani. (2007). Pengantar Psikolinguistik. Sasbadi.
Yahya
Othman. (2005). Trend Dalam Pengajaran Bahasa Melayu. Penerbitan
PTS Profesional.
Nurul Afini. (2018). Kemahiran Mendengar
dan Bertutur. Academia.edu.
https://www.academia.edu/40143019/_BMM_1034_KEMAHIRAN_MENDENGAR_D AN_BERTUTUR
Muhhamad Azizat. (2010, January 9).
Kemahiran Bertutur.Scribd.com
https://www.scribd.com/doc/24984776/KEMAHIRAN-BERTUTUR
Comments
Post a Comment